Matki sztucznie unasiennione

Matki pszczele sztucznie unasiennione (inseminowane) nie powinny być poddawane do rodzin produkcyjnych, używanych do produkcji miodu czy innych produktów pasiecznych. W porównaniu do matek naturalnie unasiennionych obserwuje się u nich wiele niekorzystnych cech (Cobey, 2007).

Matki sztucznie unasiennione:

1. Żyją krócej (Harbo & Szabo, 1984).
2. Gromadzą mniej plemników w zbiorniczku nasiennym (Harbo & Szabo, 1984).
3. Zaczynają składać jaja później (Wilde 1994).
4. Częściej nie podejmują czerwienia lub czerwią trutowo.
5. Częściej są wymieniane w procesie cichej wymiany (Gerula i Bieńkowska, 2002).
6. Częściej występują u nich uszkodzenia nóg i innych części ciała (Gerula i Bieńkowska, 2002).
7. Są droższe.

Zaletą matek sztucznie unasiennionych jest jedynie pełna kontrola nad pochodzeniem trutni, które ją unasienniły. Jest to cecha ważna w hodowli.
Sztucznie unasiennione powinny być jedynie matki reprodukcyjne i zarodowe, które są używane przez hodowców do produkcji matek.

Literatura
Cobey, S. W. (2007). Comparison studies of instrumentally inseminated and naturally mated honey bee queens and factors affecting their performance. Apidologie, 38(4), 390-410. https://doi.org/10.1051/apido:2007029
Gerula, D., & Bieńkowska, M. (2002). Effect of injury to honeybee queens on egg laying rate and colony strength. Journal of Apicultural Science, 46(1), 75-83.
Harbo, J. R., & Szabo, T. I. (1984). A comparison of instrumentally inseminated and naturally mated queens. Journal of Apicultural Research, 23(1), 31-36. https://doi.org/10.1080/00218839.1984.11100606
Wilde, J. (1994). The effects of keeping queen honey bees after instrumental insemination on their performance. Acta Academiae Agricultural Technicae Olstenensis, Zootechnica, 39, 153-166.